ប្រជាជនចាស់ ឬប្រជាជនមូលដ្ឋាន
ជាពាក្យដែលខ្មែរក្រហមប្រើសម្រាប់សំដៅលើប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងតំបន់រំដោះដាច់ស្រយាលក្នុងប្រទេស មុនថ្ងៃរំដោះទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥។ ប្រជាជនចាស់ ឬ ប្រជាជនមូលដ្ឋាន បានទទួលការជឿទុកចិត្តពីសំណាក់ខ្មែរក្រហម ជាង“ប្រជាជនថ្មី” ដោយសារតែអ្នកទាំងនោះមិនចេះអក្សរ និងរស់នៅក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយាល ហើយមិន“ញុំាញី” ដោយជីវិតក្នុងទីក្រុង ឬុឥទ្ធិពលពីបរទេស។
(សម្រាប់ព័ណ៌មានបន្ថែមសូមអាន សៀវប្រវត្តិកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យជំពូក៧)